کد مطلب:23443 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:12

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

نمي دانم چرا هر كس با من آشنا مي شود بعد از مدتي از من زده مي شود و احساس مي كند من خود خواهم چه كنم؟

خواهر گرامي بهتر بود راجع به رفتار خودتان بيشتر توضيح مي داديد اينكه نوشته ايد با هر كس دوست مي شوم پس از مدتي از من زده مي شود!؟ جاي سؤال است؟ آيا شما در انتخاب دوست اشتباه مي كنيد؟ يا رفتار شما طوري است كه ديگران را خسته مي كنيد؟ البته زده شدن دوستان شما دليل بر بد رفتاري شما نيست چرا كه كساني كه اغلب مطالعه مي كنند و بيشتر وقت خود را به درس اختصاص مي دهند مطمئن؛ وقت زيادي براي رسيدن به دوستان ندارند علي الخصوص كه آن دوستان اهل مطالعه نباشند بنابراين اختلاف سليقه ايجاد مي شود و بين دوستان فاصله مي افتد. جاي تعجب نيست اگر افراد موفق مورد حسادت واقع شوند چرا كه اين توانائيهاي افراد است كه هميشه مورد توجه ديگران واقع مي شود نه ناتواني ها. و معمولاً بين افراد هم سن و هم موقعيت (دانشجويان، دانش آموزان و...) رقابت وجود دارد و گاهي اوقات حسادت با رقابت قاطي مي شود اين موردي نيست كه اعصاب شما را آزار دهد. يك امر طبيعي است سعي كنيد بي اهميت از كنار آن بگذريد و ارتباط عاطفي خود را با دوستانتان بيشتر كنيد. مثلاً از طريق كمك به دوستاني كه در دروس اشكال دارند. مي توانيد با راهنمائي كردن ديگران در نحوه مطالعه، تحقيق و... اعتماد آنان را جلب كنيد و محبت خود را نشان داده و در نتيجه محبت ديگران را خواهيد ديد. حضرت علي(ع) مي فرمايد: «ثنا گفتن و تمجيد دگران، بيشتر از حد شايستگي و لياقت، تملق و چاپلوسي است، و كمتر از آنچه سزاوارند يا ناشي از عجز تمجيد كننده است يا منشأ رواني آن بيماري حسد است»، {V(نهج البلاغه، ترجمه: فيض الاسلام، صفحه 1239)V}. همچنين خداوند در سوره 19 آيه 96 مي فرمايد: كساني كه در باطن با ايمان و در عمل نيكوكار هستند، خداوند مهر آنها را در قلوب مردم قرار مي دهد و در جامعه عزيز و محبوبشان مي سازد. و امام صادق(ع) مي فرمايد: فروتني و تواضع، مايه اصلي هر شرف محبوب و مقام بلند است، {V(محجة البيضاء، ج 6، ص 225)V}